Wim ÖZETİ| Wenders'ın yönetmenliğini üstlendiği Mükemmel Günler, Tokyo'da tuvalet temizleyicisi olarak çalışan Hirayama'nın (Kōji Yakusho) günlük yaşamını sade ve derinlikli bir bakış açısıyla ele alıyor. Film, izleyiciyi modern yaşamın karmaşasından uzaklaştırarak, basit rutinlerin ve anlık güzelliklerin peşine düşen bir karakterin dünyasına davet ediyor.
Hirayama, Tokyo'nun halka açık tuvaletlerini büyük bir titizlikle temizleyen, minimalist bir yaşam süren ve doğayla iç içe olmayı seven ve kesinlikle rutinleri olan bir adamdır. Günlük rutinleri arasında kasetçalarından dinlediği 60'lar ve 70'lerin rock ezgileri, parkta yaptığı yürüyüşler ve ağaçların arasından süzülen ışık oyunlarını (Japonca'da "komorebi" olarak bilinir) izlemek yer alır.
Film, Hirayama'nın geçmişine dair ipuçları verse de, esasen onun "şimdi"deki varoluşunu ve anın tadını çıkarma becerisini ön plana çıkarır. Şimdiden zevk alma durumunu ise yönetmenin çekimiyle hissediyoruz. Wenders, Tokyo'nun kalabalık ve hareketli yapısını arka plana alarak, Hirayama'nın içsel dünyasını ve çevresiyle kurduğu derin bağı sade bir sinematografiyle yansıtır. Doğal ışık kullanımı, minimalist mekân seçimleri ve uzun plan sekanslar, izleyiciye karakterin iç huzurunu ve yaşam felsefesini aktarmada oldukça önemli.
Filmde kullanılan müzikler benim gibi 60'lar ve 70'ler müziğine hayran olan insanları mest edicektir. Lou Reed'in "Perfect Day" şarkısı, karakterin hayatındaki küçük mutlulukları ve anın güzelliklerini vurgular. Ses tasarımı da filmin atmosferini destekler; doğanın sesleri, şehir gürültüsü ve Hirayama'nın rutinlerinin ritmi, izleyiciyi karakterin dünyasına daha da yakınlaştırır.
Kōji Yakusho, Hirayama karakterini büyük bir ustalıkla canlandırıyor. Az diyaloglu bir rolde, mimikleri, bakışları ve beden diliyle karakterin içsel dünyasını ve duygusal derinliğini izleyiciye aktarıyor. Yakusho'nun performansı, Hirayama'nın sade yaşamının ardındaki zenginliği ve derinliği gözler önüne seriyor.
Mükemmel Günler, bazı izleyiciler tarafından temposunun yavaşlığı nedeniyle eleştirilse de, bu yavaşlık aslında filmin anlatmak istediği yaşam felsefesini destekler nitelikte. Film, modern yaşamın hızına ve karmaşasına bir tepki olarak, sadeliğin ve anı yaşamanın önemini vurguluyor. Hirayama'nın geçmişine dair detayların belirsizliği, izleyicinin karakterin "şimdi"deki varoluşuna odaklanmasını sağlıyor ve bu da filmin felsefi derinliğini artırıyor.
Wim Wenders'ın Mükemmel Günler filmi, sadeliğin içinde derin anlamlar arayan, anın güzelliklerini ve yaşamın küçük mutluluklarını takdir eden izleyiciler için etkileyici bir yapım. Kōji Yakusho'nun güçlü performansı ve filmin minimalist anlatımı, izleyiciye meditasyon niteliğinde bir sinema deneyimi sunuyor.
Editor : Şerif SENCER
