Çoğumuz ÖZETİ| telefon ve bilgisayarlarımızda Q klavyeyi kullanıyoruz ve gözlerimiz başka yerde olsa bile parmaklarımızla istediğimiz kelimeleri kolaylıkla yazabiliyoruz. Çünkü bu düzeni benimsedik ve oldukça alıştık.
Şimdi ise klavyedeki harflerin neye göre sıralandığına ve bu dizilimin gelişigüzel olup olmadığına bakalım.
Bu sorunun cevabı için daktilonun yaygın olarak kullanıldığı, yaklaşık 150 yıl öncesine gitmemiz gerekiyor.
O zamanlar daktilolarda yazı yazmak, olması gerektiği gibi bir hayli kolay ve hızlıydı. Fakat bir problem vardı. Daktiloda yazılan yazı her ne kadar hızlıysa, takılma oranı da bir o kadar artıyordu.
Daha basit bir ifadeyle alfabetik daktilo kullanan kişiler, o kadar hızlı yazıyordu ki neredeyse iki tuşa aynı anda basıyordu. İki tuşa aynı anda basmak ise daktilo kollarının sıkışması demekti.
Ayrıca sıkışmaların, klavyedeki iki tuşun birbirine yakın olmasından kaynaklandığı da düşünüldü. Bu sebeplerle klavyedeki harflerin tekrar düzenlenmesinin, bu sıkışmaları azaltacağı tahmin edildi ve yeni bir dizilim arayışına geçildi.
Alfabetik dizilimle ilgili bu sorun fark edildikten sonra şu an kullandığımız QWERTY klavyenin mucidi Christopher Latham Sholes, bir çözüm yolu arayışına geçti.
Christopher bu problemden sonra yaklaşık 5 yıl, çok sayıda deneme yanılma yoluyla kullanıcılar için kusursuz bir dizilim için çalışmalarını sürdürdü ve Q klavyeyi tasarladı. Bu klavye şekli, bir üst karakter tuşu kullanarak hem büyük hem de küçük harfleri yazma olanağı sağlıyordu.
Ayrıca yazarken el değiştirmek, klavye düzeninde kullanıcının işini bir hayli kolaylaştıran bir şeydi. Bir el bir harfi yazarken diğer el bir sonrakini yazmaya hazırlanarak, süreci daha verimli hale getirmekteydi.