Suyun ÖZETİ| üstünde zıplayan bir bomba kulağa nasıl geliyor? II. Dünya Savaşı'nın en etkili silahlarından biri olan bu bomba, Sir Barnes Wallis'in mühendisliği sayesinde gerçeğe dönüştü.
Peki, bu zıplayan bombanın ardındaki karmaşık bilim neydi?
Baraj yıkmak için zıplayan bomba fikri nasıl ortaya çıktı?
Almanlar, barajlarının düşman hedefi olabileceğini düşündü ve bu yüzden yapıların önüne torpido ağları kurdular. Wallis, küçük bombalarla barajları yıkmanın işe yaramayacağını fark etti.
Bunun yerine tek bir dört tonluk bombanın, baraj duvarının hemen yanında ve suyun 9,14 metre altında patlaması gerektiğine karar verdi.
O dönemde yüksek irtifa bombardımanı bu kadar hassas bir hedeflemeyi mümkün kılamıyordu. Bombayı su üzerinde zıplatarak baraja ulaştırma fikri buradan doğdu.
İlk deneyler, bombanın su üzerinde zıplayabilmesi için dönmesi gerektiğini gösterdi.
Dönüş, bombanın suya nazikçe çarpmasını sağlıyordu. Bombanın geri dönüşle dönmesi, su yüzeyine daha yumuşak bir şekilde temas etmesini sağlıyordu.
Eğer bomba suya sert bir şekilde çarpsaydı, erken patlayabilir ve uçağa zarar verebilirdi. Bu nedenle bombanın geri dönüşle dönmesi, düşük irtifadan bırakılmasını mümkün kıldı.
Lancaster bombardıman uçakları, geri dönüş sayesinde bombaları 18 metre yükseklikten bırakabiliyordu. Geri dönüş olmadan uçaklar, bombaları bırakmak için daha da alçaktan ve hızlı uçmak zorunda kalacaktı ki bu da çok daha tehlikeli olurdu.
Wallis, deneylerinin ilk aşamalarında golf topları ile çalıştı ve bombanın küresel olması gerektiği ortaya çıktı.