Aslında ÖZETİ| ilk dönemler, Türk kadınlarıyla evlilikler yapan padişahlar bunu strateji olarak uygulamıştı. İlerleyen dönemlerde ise sarayda neredeyse Türk kadınına rastlanmıyordu. Bunun sebebi aslında çok basit.
Tıpkı devletin ilk dönemlerinde olduğu gibi strateji üstüne yapılan evlilikler, sonraki dönemlerde de birbirini takip etti. Tabii ki yalnızca strateji ve siyasi amaçlar güdüldü diyemeyiz. Yoksa Hürrem ve Kanuni aşkı bu kadar dillere destan olabilir miydi?
Türk toplulukları, en eski zamanlardan beri, yerleştikleri coğrafyadaki diğer halklardan kız alıp verme etkileşimine girmekten kaçınmadılar.
Toplumun kendisi gibi Orta Asya kökenli Türk hükümdarları, kendi milletinin kadınları yanında farklı milletten kadınları da eş olarak tercih etmiştir. Hun, Göktürk, Uygur liderleri Çinli kadınlarla; Avrupa Hun liderleri Germen kadınlarıyla, Babürlü liderleri Hint ve Peştun kadınlarıyla; Selçuklu liderleri Rum ve Gürcü kadınlarıyla izdivaç yapmışlardır.
Bir Türk hükümdarının kendi milletinden soylu birisiyle evlenmesi nasıl siyasi amaç güdüyorsa, başka milletten soylu bir kadınla evlenmesi de siyasi amaç güdüyordu.
Bunların yanında zaman zaman kişisel tercihler de ön plana çıkıyordu.