Kardeş ÖZETİ| Türküler, Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava Tiyatrosu’nda en son 2014 yılında konser verebilmişti. Aradan geçen sekiz yıl sonra tekrar Harbiye’ye döndüler. Onlar bu sahneyi özlemişti, seyirci de onları bu sahnede görmeyi. Çok az boş koltuğun kaldığı Harbiye’de önceki gün bolca özlem giderildi, dertleşildi, kardeşlik ve barış türküleri hep bir ağızdan söylendi.
İnsan düşünmeden edemiyor; bu kadar senede ne değişti? Kardeş Türküler grubunun değişmediği kesin, yine aynı isimlerden oluşan topluluk, 30 yıl önce kurulduklarında da sekiz yıl önce Harbiye’de konser verirken de önceki gün de aynı sözleri söylüyorlardı. O halde değişen, sadece günümüzde değil, son senelerde devamlı güç kaybeden iktidarın elindeki gücü baskı ve susturmayla, sansürle tutma çabası olmalı... İstanbul büyükşehir Belediyesi yönetimi AKP’nin elinde kalsaydı, Kardeş Türküler’in Harbiye’de hâlâ konser veremiyor olacağını düşünmek de zor değil. Hatta bu sene Harbiye’de sahneye çıkan isimlerin büyük bir çoğunluğu için de geçerli bu.
MADENCİLER ANILDI
Konser, Bartın’da hayatını kaybeden madenciler anılarak başladı. Ekranlara Âşık Mahzuni Şerif’in “Madenciler” türküsünün şu sözleri yansıtıldı: “Yeryüzünde sevda güzel / Derinlerden selam eder / Bu dünyadan kömür gider / Duman gelir madenciler / Der Mahzuni kuyu dardır / Bize kolay ona zordur / Bir onurlu teri vardır / Bunu bilir madenciler”. Sonra da Mahzuni’nin “Çeşmi Siyahım” türküsünü Feryal Öney, iç titreten sesiyle okudu.
İki bölümden oluşan konser boyunca geniş müzisyen ekibiyle birlikte Feryal Öney, Fehmiye Çelik, Vedat Yıldırım ve Selda Öztürk birçok dilde türküler söyledi, hemen hepsinin mesajı aynıydı: kardeşlik, barış ve umut. Bol bol seyirciyle sohbet edildi, hasret giderildi. Konserin konukları Apolas Lermi ve Onur Şentürk çıktığında artık horon vaktiydi. Seyirciler koltukların arasında, merdivenlerde, her buldukları boşlukta horon oynadılar. Diğer konuklar Çıplak Ayaklar Kumpanyası ve Defjen ekiplerinin sahne gösterileri de büyük beğeni topladı. Neşet Ertaş’ın “Yanıyorum” türküsüyle devam eden coşkuyla birlikte artık herkes ayaktaydı ve konserin sonuna kadar da kimse oturmadı. Sonuç olarak Kardeş Türküler, kendileriyle birlikte en büyük ihtiyaçlardan birini, umudu Harbiye’ye geri getirdi.
Editor : Şerif SENCER
