Türk halk şiirinin ve “âşık” geleneğinin son büyük temsilcisi Âşık Veysel’in 21 Mart, 50. ölüm yıldönümüydü. 16-21 Mart haftası ise Âşık Veysel’i Anma Haftası olarak kutlandı. Bu yıl ayrıca UNESCO tarafından alınan kararla Âşık Veysel’in 50. ölüm yıldönümü UNESCO Anma Ve Kutlama Yıl Dönümleri programına alındı. Cumhurbaşkanlığı Genelgesi ile de 2023 yılı “Âşık Veysel Yılı” olarak kabul edildi. 7’den 70’e herkesin kendisinde bir şeyler bulabildiği büyük ozan Aşık Veysel’in bıraktığı kültürel mirasın taşıyıcılarından birisi ise Türkiye’nin en iyi bağlama virtüözlerinden biri olan sanatçı ve eğitimci Erdal Erzincan. Veysel’i ve temsilcisi olduğu “Âşıklık” geleneğini, Erdal Erzincan anlattı.
Âşık Veysel sizin için ne ifade ediyor, Veysel’i bir de sizden dinleyebilir miyiz?
Âşık Veysel’i diğer âşıklardan ayıran bir özellik var: Veysel bütün âşıkların özeti. Yunus’tan bugüne bütün âşıkların özelliklerini barındıran ve kendi içinde dengelemiş, harmanlamış bir usta. Başka âşıkları değerlendirdiğimizde bir yönleri ortaya çıkar fakat Âşık Veysel’de ise tüm özellikler dengeli bir şekilde akort edilmiş. Bu nedenle Âşık Veysel’in 7’den 70’e herkesi kucaklayan ve kimseyi incitmeyen bir dili var... Veysel’in bir diğer önemli özelliği ise yöresinin tüm özelliklerini yansıtan gezgin âşık olması. Farklı yerleri gezmiş fakat yerel özelliğini kaybetmemiş.
Âşıklık geleneğini sürdürmeyi amaçlıyorsunuz. Bunun sizin için önemi nedir?
Eskiden evlerimizde saatlerce süren çalıp muhabbet etme geleneği ortadan kaybolmuş. Şimdi yalnızca bağlama o muhabbetin içinden süzülerek tek başına çalınan bir enstrüman haline dönüşmüş durumda. Bu benim için bir tehlike arz ediyor çünkü bağlama bir enstrümandan fazlası. O fazlası da bağlamanın hatırlattığı şeyler. Bizler o hatırlattığı şeyleri dersin içine dahil edemiyoruz. Bu nedenle dersin dışında bir muhabbet organizasyon yapıyoruz.