Yeni bir arkeolojik keşif, işlenmiş çeliğin İber Yarımadası'ndaki zanaatkârlar tarafından düşünülenden çok daha önce kayaları oymak ve motifler yapmak için kullanıldığını doğruladı. Daha önceki bilgiler çeliğin ilk olarak Son Tunç Çağı’nda kullanıldığını gösteriyordu.
Son Tunç Çağı (MÖ 1.200 ila 800) ve Erken Demir Çağı (MÖ 800 ila 600) boyunca Batı İberya hakkında bilinenler son derece sınırlı. Ancak şimdi İber stelleri (dikili taşlar) üzerinde yapılan incelemeler sayesinde arkeologlar geçmişi biraz daha aydınlatmayı başardı.
Donanımhaber'de yer alan araştırmaya göre Dr. Ralph Araque Gonzalez liderliğindeki bir arkeoloji ekibi, bu dikili taşları inceleyerek üzerlerinde bulunan oymalar için ne tür aletler kullanıldığını belirlemeye çalıştı.
İspanya'nın Badajoz bölgesinde bulunan dikili taşların yapısının son derece sert olduğu bulundu. Dolayısıyla tek başına demir veya bronzun bu oymaları yapacak mukavemette olmadığı, motiflerin çelik kullanılarak yapılmış olduğu sonucuna varıldı. Araque Gonzalez, "Rocha do Vigio'da keşfedilen çeliğin üretimi ve temperlenmesi de dahil olmak üzere demir metalürjisinin muhtemelen İberya'daki merkezi küçük toplulukların yerel gelişmeleri olduğunu ve sonraki kolonizasyon süreçlerinin etkisinden kaynaklanmadığını gösteriyor" dedi.
ÇELİK 2090 YIL ÖNCE KULLANILMAYA BAŞLANDI
Araştırma, İlk Tunç Çağı'nda dikili taş oymacılığı ile demir metalürjisi arasında kesin bir bağlantı olduğunu gösteriyor. Araştırmacılar, o dönemde mevcut olan tüm aletleri göz önünde bulundurarak, İber dikili taşlarının yalnızca çelik keskiler kullanılarak oyulmuş olabileceğini belirledi.
Rocha do Vigio'da bulunan demir keski, çeliğin İlk Tunç Çağı'nda, yani 2.900 yıl önce mevcut olduğunu doğruluyor. İlk Tunç Çağı'nda çelik üretiminin imkansız olduğu ve İlk Tunç Çağı'nda kesinlikle bulunmadığı düşünülüyordu. Çeliğin Avrupa'da ancak M.Ö. 200 ile M.S. 14 yılları arasında Roma güçleri tarafından işgal edilmesinin ardından kullanılmaya başlandığı varsayılıyordu.