Yalnızca iki kez takvimde 30 şubatı gördük desek?
Tabii bu, yıllar, hatta yüzyıllar önce yaşanmış iki olaydı. Şu anda tekrarlanması da pek mümkün görünmüyor. Peki neden?
Bu, yalnızca iki kez tarihsel olarak kayda geçmiş bir olaydır.
İsveç’in 18. Yüzyılda takvim reformu, büyük bir takvim karmaşasına yol açmıştı. 1582’de Papa XIII. Gregory, Jülyen takviminin hatalarını düzeltmek amacıyla Gregoryen takvimini tanıttı. Ancak İsveç, 1700’e kadar bu yeni takvime geçmedi ve 1700 yılı, Gregoryen takvimine göre artık yıl sayılmadı.
Bu hata, 1704 ve 1708’de de devam etti ve İsveç hem Julian hem de Gregoryen takvimiyle uyumsuz bir hâle geldi. Avrupa’daki diğer ülkelerle olan zaman farkı da gittikçe arttı.
Sonucunda İsveç, 1712’de takvimde büyük bir düzeltme yapmak zorunda kaldı.
1712’ye fazladan iki gün ekleyerek şubat ayını 30 güne çıkaran İsveç, Julian takvimine geri dönmeye çalıştı. Bu olay ise tarihsel olarak 30 Şubat’ın resmî bir takvim günü olarak kaydedildiği tek örnekti. Bu hata, 1753’te Gregoryen takviminin İsveç’te tam olarak benimsenmesiyle sonuçlandı. O yıl, 11 gün atlanarak doğrudan 17 Şubat’tan 1 Mart’a geçildi.
Peki diğer hata ne zaman tekrarlandı?
O da Sovyetler Birliği’nde, 1930-1931 yıllarındaydı.
İsveç’in bu olayından yaklaşık 200 yıl geçtikten sonra Sovyetler Birliği de benzer bir takvimsel deney yapmaya karar vermişti. 1929’da işçi verimliliğini artırmak için devrimci bir takvim reformu başlatıldı.
Yeni sistemde, 7 gün yerine 5 günlük haftalar öngörüldü. Her ay 30 gün sürecek şekilde düzenlendi ve kalan 5 veya 6 gün ise resmî tatil olarak "ayı olmayan günler" olarak ilan edilmişti.
Bu değişiklik, günlük yaşamda uygulanmadı ve Gregoryen takvimiyle çelişen bu sistem sadece teoriyle sınırlı kaldı. 1932’de 6 günlük hafta sistemi uygulamaya girdi ve Sovyetler Birliği, 1940’ta eski 7 günlük haftasına geri dönüş yaptı.
Kaynaklar: 1, 2, 3Takvimlerle ilgili diğer içeriklerimiz: